മൃത്യുഞ്ജയം

അമ്മ മരണക്കിടക്കയിലാണ്;

ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന പനി

ചോര തുപ്പിയുള്ള ചുമ

മേലാകെ പഴുത്ത വ്രണങ്ങള്‍

അറ്റുപോയ അവയവങ്ങള്‍ 

നിറയെ ശസ്ത്രക്രിയാപ്പാടുകള്‍ 
അറപ്പുളവാക്കും ദുര്‍ഗന്ധം

മൊളിപിടിച്ച ശരീരം

വരണ്ട കണ്ണീര്‍പ്പാടുകള്‍

കീറിയ ഉടുവസ്ത്രം

പുതപ്പിലും നിറയെ തുളകള്‍;
അമ്മയുടെ ഉടുതുണി മാറ്റിയും

മാറും വയറും പിളര്‍ന്നുംപോലും

ഐശ്വര്യം തിരയും മക്കള്‍;

പരസ്പരം കൊന്നുതള്ളിയും

വെട്ടിപ്പിടിച്ചും സ്വയം നശിക്കുന്നവര്‍;

വേദന കൊണ്ടമ്മ പുളയുന്നു

ദാഹജലത്തിനായി കേഴുന്നു; 

നരച്ചുപാറിയ മുടിയിഴകള്‍

കാഴ്ച മങ്ങിയ കണ്ണുകള്‍

കുഷ്ഠം ബാധിച്ച ചര്‍മം.

പുലര്‍ച്ചെയും സന്ധ്യയിലും മുടങ്ങാതെ

കാന്തന്‍ നെറുകില്‍ ചാര്‍ത്തും

സിന്ദൂരം മാത്രം നിറം മങ്ങാതെ

സ്നേഹത്തിന്‍ തുടുപ്പായ്  തിളങ്ങി! 

സഹോദരരേ, നമുക്കൊരുമിച്ചമ്മതന്‍

ശേഷിച്ച സൌഖ്യത്തിനു കാവലാവാം;

കെട്ടതെല്ലാം അഗ്നിയില്‍ വലിച്ചെറിഞ്ഞ്

പുണ്യാഹം തളിച്ച് മനസ്സ് ശുദ്ധമാക്കി

അമ്മയുടെ ദീര്‍ഘായുസ്സിനായ്

നടത്താം നമുക്കൊരു മൃത്യുഞ്ജയം;

ഇനിയെങ്കിലും സ്നേഹിക്കാം നമുക്കമ്മയെ

സര്‍വംസഹയാമീ ദേവിയെ...