Thursday, October 28, 2010

വാഴ്ത്തുക്കൾ(മരിച്ച് കഴിഞ്ഞവരെയൊക്കേയും ഇനി സ്നേഹിച്ച് കൊല്ലണം)

അവസാനത്തെ കടത്തിണ്ണ കിട്ടിയത്

അവരുടെ വാഴ്ത്തുക്കളുടെ കലാപഭൂമിയിൽ.

മരണമേ, നിന്നെ ചുംബിക്കാതിരിക്കാൻ
നമുക്കിടയിൽ അവർ കൊണ്ടുവയ്ക്കുന്നു
സ്നേഹവാക്കുകൾവളച്ചുണ്ടാക്കിയ
കുരുക്കുകൾ.

ജീവനുള്ളപ്പോള്‍ കാണാതെ പോയ
ജന്മത്തിന്റെ വാഴ്ത്തുക്കൾ,
ചലം പോലെ പൊട്ടിയൊലിച്ച്
പലവട്ടം നഗ്നനാക്കുന്നു.

പക്ഷേ
തിരിച്ചറിവുകളിലെ
ഈ പുതുമകളൊന്നും തന്നെ
എന്നിലേക്കെത്താതെ പോട്ടെ...
***************************************
(മരണശേഷം കൂടുതൽ കൂടുതൽ സ്നേഹിക്കപ്പെടാൻ നിയോഗമുള്ള എല്ലാവർക്കും എന്റെ വാഴ്ത്തുക്കൾ...


മരിച്ചവന്റെ മാംസം മണക്കുന്ന
ഉടുപ്പുകള്‍ കാഴ്ചക്കായ് തൂക്കിയിടരുത്;
അവന്റെ കണ്ണട മുഖത്തെടുത്ത് വെച്ച്
അവന്‍ കണ്ടതെല്ലാം കാണാമെന്ന് മോഹിക്കരുത്...)

19 comments:

Unknown said...

ഓര്‍ക്കുക ! വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയുടെ പ്രളയത്തില്‍ ബലിഷ്ഠമായ എന്റെ ശക്തിക്കൊരു പങ്കുണ്ടാകും '.ayyappan

[[::ധനകൃതി::]] said...

:)
നന്നായി പോസ്റ്റ്‌ .

[[::ധനകൃതി::]] said...

:)
നന്നായി പോസ്റ്റ്‌ .

[[::ധനകൃതി::]] said...

:)
നന്നായി പോസ്റ്റ്‌ .

Asok Sadan said...

നല്ല കവിത

Asok Sadan said...

നല്ല കവിത

Asok Sadan said...

നല്ല കവിത

Ranjith chemmad / ചെമ്മാടൻ said...

അയ്യപ്പനെരിയുന്നു കവിതയില്‍....!

കുസുമം ആര്‍ പുന്നപ്ര said...

നന്നായി

ajiive jay said...

nannaayirikkunnu, congrats

ശ്രീനാഥന്‍ said...

കവിത കടത്തിണ്ണയിൽ മരിക്കുന്നില്ല ലിഡിയ, അത് നെഞ്ചേറ്റുന്നവരുണ്ട്. പിന്നെ മരണാന്തരബഹുമതിയായി സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ സ്നേഹത്തിന്, മരിച്ചവൻ ഇരക്കുന്നുമില്ല; ഇഷ്ടമായി കവിത

SUJITH KAYYUR said...

Santosham.ashamsakal.

LiDi said...

വായിക്കാനെത്തിയവര്‍ക്ക് അഭിപ്രായത്തിലൂടെ അതറിയിച്ചവര്‍ക്ക് നന്ദി.

ACB said...

nannayirikkunnu......

ACB said...

nannayirikkunnu......

shajkumar said...

ഉടുപ്പുകള്‍ കാഴ്ചക്കായ് തൂക്കിയിടരുത്;

ജയരാജ്‌മുരുക്കുംപുഴ said...

valare nannayi...... aashamsakal.....

muhammadhaneefa said...

കാലികപ്രസക്തം..നന്നായി.

Muralee Mukundan , ബിലാത്തിപട്ടണം said...

നന്നായിരിക്കുന്നു...കേട്ടൊ ലിഡിയ